დოლიძეზე მთვრალმა “ერთმორწმუნე რუსმა ძმებმა” ადგილობრივები სცემეს. ეს დასაწყისი არ არის, ეს უკვე დაწყებულია – ჩხობაძე

ნანა ჩხობაძე სოცქსელში წერს:

“პირველ რიგში, ადმინისტრატორს ვთხოვ, ესპოსტი არ დამიბლოკოს. უბრალოდ, ეხლა წყობიდან  გამოვედი და შესაძლებელია არადეკვატური სიტყვები დავწერო. ეხლა ვნახე ვიდეო დოლიძეზე მთვრალმა “ერთმორწმუნე რუსმა ძმებმა” ადგილობრივები სცემეს. ეს დასაწყისი არ არის, ეს უკვე დაწყებულია და მე ვეკითხები იმ ქართველთა კატეგორიას, ვისაც ევროპა და ამერიკა არ გინდათ,  იმიტომ, რომ შვილებს გაგირყვნიან – რუსებისგან რას ელოდებით , გჭირდებათ იმის შეხსენება რომ რუსმა მარტო კვლა ძარცვა და დედის ტ…ა იცის? ცოტა ხანში სახლებიდან გარეთ ვერ გამოხვალთ, იმიტომ კი არა, რომ უძლური ხარ და ერთი ორი რუსის შეგეშინდება, იმიტომ, რომ მოერიდები როგორი მორჩილიც არ უნდა იყო, მაინც ქართული გენის მატარებელი ხარ და ერთ დღეს ვერ მოითმენ და აი, ზუსტად მაშინ დაგერხევა, როდესაც შენს ქვეყანაში შენივე კანონი შენვე დაგსჯის და ბოლო ის იქნება, რასაც სასამართლო დარბაში დაინახავ – ამაყად მდგარი რუსის ირონიულ თვალებს. ხოდა, ქართველებო, თუ არ გინდათ ცოტა ხანში საჯდომზე აფარებული ჟეშტით იაროთ, ევროპას გაქცეული რუსების მკლავებში ჩავარდნილებმა ასწიედ ზემოდ მაგ ერთი ადგილი, სანამ ჟეშტი არ გამძიმებთ და იმოძრავეთ.  ცუდია ამყველაფრის წერა, შორიდან იმ ქალს ვგევარ ხელში ნაკვერჩხალით ზღვის დაშრობა რომ უნდა. ერთი განსხვავება მარტო, ის ნაკვერჩხალით ცდილობდა, მე კლავიატურით, სანამ რამეს მეტყოდეთ მინდათ გითხრათ, რომ ვიცი გააზრებულიც მაქვს და გათავისებულიც, ეხლა წერა-კითხვის დრო არ არის, მოქმედების დროა. ეს მოქმედება დაინვალიდებული ოპოზიციდან უნდა დავიწყოთ, შეიკრიბნონ სასწრაფოდ და გაქვცენ კითხვებზე პასუხი. ვინც ჩემსავედ ფიქრობს, მაგრამ შორს ვართ დღევანდელი ტექნოლოგიები ამის საშვალებას გვაძლევს. არაფლის მთქმელია ჩემთვის ტელევიზიაში მათი მისვლა, სადაც კითხვებს მარტო გრიგოლია სვავს. სხვათაშორის, მინდა ხაზი გაუსვა, მე არ ვიცი გრიგოლია ვის წისქვილზე ასხავს წყალს, მაგრამ იმის უარყოფა პროფესიონალი, თანაც ძლიერი ჟურნალისტია, არ შემიძლია. შევკრიბით ტვინ გადახნული ოპოზიცია, გაგვცენ პასუხი, სად არიან ვინ არიან, ვისთან არიან და საერთოდ, რა ჯანდაბას აკეთებენ. რაღაც გვჭირს უსახელო ვირუსი,  დავჩიავდით. თუ ვინმემ ხმა ამოიღო და გაბედა მერე ვდგავართ და თვალყურს ვადევნებთ მის განადგურებას, რა ქვია ამას შიში და რისი შიში სიკვდილის? სიკვდილი ხომ არ არსებობს იქ, სადაც ჩვენ ვართ და არც იქ სადაც ჩვენ აღარ ვიქნებით. სიკვდილზე უარესია იმის ყურება როდესაც ემიგრაციაში არადამიანური შრომის ფასად გამოზრდილი საქართველოს მომავალი დაუძლურებულებს უღელს რომ მოგვხსნიან სისხლიან კისრიდან და თავად დაიდგავენ. ეს არი,  სიკვდილი ამას ქვია მიწის გარეშე მოსიარულე გახრწნილ გვამებად არსებობა, იქ, სადაც, ღარიბას, კალოშას, ბორიას თავიანთი მომავლისთვის ევროპა უნდათ, ჩვენი შვილებისთვის მამა ლუბა. მაპატიეთ, ცუდი სიტყვებისთვის”.

ფოტო აღებულია ინტერნეტიდან და ზოგადია.